Mun urang ka dokter pasti urang bakal ditanya:”Naon nu karaos?, tos sabaraha lami? Terus dokter mariksa..song mere resep... atawa obat… najan pait jaba mahal… teu ieuh jadi bangbaluh, sabab percaya yen ieu bakal ngaleupaskeun bangbaluh.. jeung bakal nyenangkeun hirup…!
Mobil urang.. motor urang mogok .. .indit ka bengkel… memeh nanaon bengkel nanya “Kunaon… sanggeus diterangkeun bengkel mariksa kutak -ketok bungkur-bongkar teu ieuh jadi kahariwang… d biasana mah motor atawa mobil urang boro boro dikutak –diketok… kasenggol atawa diorek ku batur teh hate medenghel bari panon molotot, naon sababna?
Urang percaya ka dokter.. urang percaya ka bengkel yen aranjeuna bakal mere bongbolongan atawa jalan kaluar , anjeunna bisa terang sabab urang mere nyaho ka anjeunna…lain dokter “bisa nganjang kapageto”tegesna kanyaho dokter kabatesan …alias (punten) bodo keneh, da geuning urang nu kudu tiheula mere kateranganana… tapi percaya be…da butuh… !.
Tapi naha atuh nya urang…dina raraga ngaleungitkeun sagala bangbaluh teh…ari ka dokter atawa bengkel banget percaya .. bari nyaeta tea… kamampuh bisa ngomeannana teh dumasar informasi ti urang ari ka leuwih nyaho tibatan dokter jeung bengkel sok dimomorekeun… atawa disapirakeun… padahal Anjeunna mah memeh urang kedal oge Anjeunna tos langkung uninga… asa kabalinger .
Maka pantes… hirup teh dikukuntit kasusah,guligah,sagala heureut da tara -tara acan silaturahmi jeung Anjeunna teh … manawi kitu sun.. !
Haturan kanggo nu nuju baraluweng… saha bae ,
Tasik, mangsa sareureuh budak 18 mei2010
Tidak ada komentar:
Posting Komentar